Toen Mohamed Ben Attia’s debuutfilm Hedi (2016) meedingde naar de Gouden Beer op het filmfestival van Berlijn, kondigde dat de komst aan van een belangrijke nieuwe stem in de Tunesische cinema. De film won de prijs voor Beste Eerste Speelfilm en de Zilveren Beer voor Beste Acteur voor hoofdrolspeler Majd Mastoura, wat getuigt van de opvallende gave van de filmmaker om zijn spelers te regisseren.

Ben Attia, geboren in Tunis in 1976, begon zijn filmopleiding in Frankrijk en keerde daarna terug om zijn studie af te maken. Met vijf kortfilms op zijn naam trok hij de aandacht van de gebroeders Dardenne, die co-producent zouden worden van zijn tot nu toe beide speelfilms. De twee films zijn rijk aan culturele specificiteit en belichten de emotionele en sociaaleconomische landschappen van het Tunesië van na de revolutie. Hedi en Dear Son (2018) zijn scherpe psychologische studies naar bevrijding, zowel van familiale verwachtingen als van culturele tradities. In de eerste film – een hartverscheurend verhaal over ontoelaatbare romantische intriges – komt een jongeman in opstand tegen de door zijn ouders gemaakte huwelijksafspraken en vindt hij liefde bij een vrijgevochten vrouw die in een vakantieoord werkt. In Dear Son lijdt een vader (magnifiek gespeeld door Mohamed Dhrif) een gruwelijk zwaar verlies en gaat op zoek naar zijn vermiste zoon. Samen spreken de twee films over de essentiële onkenbaarheid van degenen die ons het dierbaarst zijn, over de persoonlijke gezichten en verborgen levens die onder de oppervlakte sluimeren, wachtend op hun moment om los te breken.

PAUL: THE EMISSARY

Samenvatting

Samenvatting