Een stervende man in de veertig overdenkt zijn jeugd, zijn moeder, de oorlog en zijn persoonlijke herinneringen uit de tijd van de Sovjet-Unie.

Andrei Tarkovski’s meest autobiografische film, een meditatie over de ongrijpbaarheid van het geheugen, buigt tijd en ruimte via collectieve en persoonlijke geschiedenissen. De reis tussen kindertijd en volwassenheid, weergegeven in droomachtige beelden, verheft zich tot een mystiek niveau.