Osmanlı İmparatorluğu’nun son yıllarında Sarıpınar adlı bir Anadolu kasabasında küçük bir deprem olur. Bu deprem yıkıma ve pek can kaybına yol açmasa da merkezi hükümete gönderilen bir mektupta durum olduğundan farklı gösterilir.

İktidar ve algıya dair incelikli bir alegori kuran Atıf Yılmaz, bürokrasinin absürdlüğünü gözler önüne seren çarpıcı bir hicve imza atıyor. Toplu bir histeriyi resmeden katmanlı anlatısıyla, kişisel ve siyasi çıkarlar uğruna her şeyin çarpıtıldığı bir dünyada hakikatin kırılganlığını resmediyor.