Elisabet bir ruhsal çöküntü sonucu sessizliğe gömülür ve ona yalnızca hemşire Alma’nın eşlik ettiği yazlık evine yerleşir. Haftalar geçtikçe Alma suskun hastasıyla iletişim kurmaya çalışırken, her iki kadın da duygusal bir yakınlık deneyimlediklerini fark eder.

Bastırılmış duygulardan, arzulardan, saplantılardan oluşan afallatıcı, bitimsiz bir labirent: Ingmar Bergman’ın başyapıtı, sinema tarihinin akışını anlamak için vazgeçilmez bir referans noktası. İsveçli usta, anlatıda alabildiğine özgür denemelerle bilinçaltına hitap ediyor.