Lav’ın Locarno’dan Altın Leopar Ödüllü filmi, diktatör Ferdinand Marcos hükümdarlığının travmatik zamanından sonra geçiş dönemini hatırlamaya dair epik bir iş. Filmin yapısı yavaş güç, gittikçe büyüyen kompleks, politik ve duygusal çöküşle göz önüne serilen beş buçuk saatlik bir hikayeden oluşuyor.
Marcos diktatörlüğü zamanında, öncesinde ve sonrasında yıllar boyunca Filipinler’de sayısı bilinmeyecek kadar çok insan kaybolmuştur. Melancholia, Filipin toplumunun anlattığı bu kedere adanmış ve bu derece kaybolmuşun anlamını arıyor.
Filipinli auteur Lav Diaz en epik filmiyle karşımızda. Yapımı dokuz yıl, izlemesi on saat (!) süren öykü, önce film sonra video formatında çekildi. İçten ve aynı ölçüde kapsayıcı aile destanında, Çocukluk filmindeki gibi, genç oyuncuların büyümelerini seyretmek sahiden de büyüleyici bir deneyim.
Filipinler’in yavaş sinema ustası, yoksul hazine avcılarına dair bir öyküyü, zarar görmüş bedenini ve zihnini kabullenmeye çalışan başıboş bir kadının hikayesiyle birleştiriyor. Olağanüstü el kamerası işçiliğinin en ufak detayı bile kaçırmadığı film, yaşamın zorluklarını sert bir gerçekliğe taşıyor.
Filipinli yönetmen Lav Diaz bizi hayatın Heremias’ın başına gelen olayın içine batırıyor; bu yüzden Filipin toplumuna özgü yozlaşma ve belalarla dolu. Modern bir Jeremiah efsanesi, öfke ve merhametle anlatılan modern bir kıssa.
